ALLAH'IN ADIYLA HAK YEMEK

Site Bilgi Panosu

“Eğer bir şey öğrenebileceksem en kötü düşmanımı dinlemek için yirmi mil yürürüm.” Gottfried Leibniz

Önerilen Linkler

Algı Tamircisi
www.izzetgullu.net

ALLAH'IN ADIYLA HAK YEMEK

05/12/2017

"Allah razı olsun" diyerek işlerimizi bedavaya getirmek gibi bir huyumuz var. Allah razı olur veya razı olmaz. Biz razı olsun dedik diye Allah razı olur mu? Allah bir işe razı olup olmadığına kendi iradesiyle mi yoksa bizim komutumuzla mı karar verir?

"Allah razı olsun" diyerek nice haklar yiyoruz. Tıpkı abdest alırken bol su akıtmak, helal bir işi icra ederken bile içine haram karıştırmak gibi. Çünkü faydamıza olan bir işte karşımızdakinin emeğini bu sihirli sözcükle ödediğimizi zannediyoruz.

Bir emeğin karşılığı bir temennide bulunmak mıdır? Hangi temenni bir emeğin karşılığı olabilir ki? Temenni ile bir emeğin, bir hakkın ödendiği nerede görülmüştür?

Kaldı ki bu temenni artık kalplerden de kopup gelmiyor. Ağız alışkanlığı olmuş. Dilimizde son derece emanet ve bir o kadar da eğreti duruyor.

Bu arada zaten vazifesi olan işi yapana da, mesela sofraya yemek siparişimizi getiren garsona da Allah razı olsun diyoruz. Oysa o bu işi Allah için değil; maaş karşılığı, vazifesi olduğu için yapıyor. Böylece insanların asli işlerini, temel vazifelerini bile bir lütufmuş gibi ifa etmelerine neden oluyoruz.

Sözgelimi ilgili bir devlet birimi köprü yapınca bile minnet duyuyoruz ardından! Oysa minnet duyulması gereken varsa o bizleriz. Bizlerin vergisiyle yapılıyor o işler. Yapanlar ise sadece görevini ifa ediyor. Bu Allah razı olsun denecek bir şey değildir. Görevini yapmak zaten olması gerekendir. Görevini yapana minnet duyanlar görevi olmadan iş yapana enayi demeye başlar.

Kavramlar bozulduğunda her şey bozuluyor.

"Bana dua" et deniyor artık, neredeyse her günlük ayrılıkların sonunda! "Tamam ederim" de rutin cevaplarımızdan oldu!

Tövbe!

Ne dua isteyen samimi ne de ederim tamam diyen! Bu sözü verip de akşam arkadaşı ve dostu için oturup da gerçekten de dua eden kaç kişi vardır acaba? Dua isteyenin de bu talebinde samimi olduğu şüpheli! Samimi olan neyimiz kaldı?

Hani son senelerde, neredeyse kötü giden her işten laikliği ve demokrasiyi sorumlu tutmak moda oldu ya! Sormak lazım:

Bunların nedeni de mi laiklik?

Bunların suçlusu da mı demokrasi?

Sosyal medya duvarlarımız Allah'a dua iletileriyle dolu! "Allah'ım sana yakarıyorum" türü nidalarla...

Oysa Allah gizlice, alçak bir sesle ve gönülden gelerek yakarın diyor. Allah'a ettiğimiz duaların facebook duvarımızda ne işi var? Yoksa bu "Ben dindar biriyim" gizil reklamı mı? Dua edecek olan geçip bir köşeye ihlasla neden etmez duasını da ulu orta paylaşır herkesle? Allah ile aramızdaki samimi bir bağ olan duamıza neden milleti de ortak ederiz?

Din popülerleştikçe reklam nesnesi haline geliyor. Dini olan sırf dini olduğu için değer gördükçe at izi it izine karışıyor. Riyakar olanlar din postu giyerek köşe başlarını tutuyor. Ve sonra da onların çıkardığı faturayı tertemiz dinimiz ödüyor.

Son yıllarda din daha çok ön plana çıktı. Sormak istiyorum:

Dinin ve dindarın saygınlığı daha fazla mı arttı?

Dinin ve dindarın imajı daha çok mu yükseldi?

Bu yüzden Atatürk'ün "Din tertemizdir, öyleyse ait olduğu yerde, tertemiz yeri olan kalplerde, gönüllerde, Allah ile kul arasında kalmalıdır" sözüne ben de katılıyorum. "Günah da gizlidir ibadet de" diyen atalarımız ne güzel söylemiş!

Dindarlığımızı Allah'a gösterelim. Bize lazım olan sadece İnsanlığımızdır

Yorum Yaz

631 kez okundu. Yazarlar