Gelmemeli dediğiniz misafirin gelmesi sizi rahatsız eder..

Aslında neden misafir değildir; o misafirin gelmemesi gerektiğini düşündüğünüz halde gelmesidir.

İlan ediyorum: Psikozlar hariç, tüm ruhsal sorunların bize olan etkisinin oluşum mekanizması işte tam da budur.

Bu noktayı görebilmek biraz zordur...

Eski devirlerde kamil insanlar sıkıntı (anksiyete) yaşamayınca rahatsız olurlarmış. "Allah bizi önemsemiyor mu" diye düşünürlermiş.

İşte ne yaşadığınızda nasıl algıladığınızın önemi!

Sıkıntı vs. ağrıya benzer. Ağrı hastalığın kendisi değildir; belirti yani işarettir. Psikiyatri - psikoloji işarete hastalığın kendisi muamelesi çeker. Oysa sadece sonuca odaklanmak, sadece ağrıyı gidermek apandisit zehirlenmesine yol açar.

Ağrı hastalık değildir; dost bir ses yani sinyaldir. Sıkıntı, üzüntü vs. de böyledir...

Stres de bir işarettir; iş ve yaşam akışında sorun var, dikkat et der bize. Aklı evvel uzmanlar stresle baş etme stratejileri öğretir millete. Yani yoldaki işaret levhalarını söktürmeye çalışır.

Ne de olsa bu mahallede köpekler serbest, taşlar bağlıdır...

Genel mantık hep budur. Haliyle stres azalmaz; daha da artar. Öldürmeyen darbe güçlendirir çünkü. Sorunlar niye uzman sayısıyla paralel artıyor sanıyorsunuz!

En esas neden de şudur aslında: Asıl kaynağı gizlemek... "Sistemde, iş koşullarında, az kazancında, yaşamı algılama biçiminde vs. sorun yok. Sorun sende kardeş, beyninde" demek...

YANİ ÖRTBAS!

Modern psikiyatri ve psikoloji global dünyanın turuva atıdır. Bozuk kapitalist sistemin arızalarını örtbas eder. "Sorun sadece sende, beyninde, bak maddesi eksilmiş, al da tamamla hadi" mesajı verir. Milleti dışındaki sorunlarla değil, içindekilerle meşgul eder.

Sadece psikiyatri mi? Onun dümen suyunda hareket eden, ona yakın durdukça kendini daha değerli hisseden psikoloji de böyledir...

Böylece insanlara bozuk yaşamı değil; durup durup psikolojilerini sorgulamayı öğretir. Her mesajıyla daha fazla duygularına yoğunlaştırır. Böylece insanları duygu manyağı yapar. Millet işi gücü bırakıp duygularıyla yatıp kalkan takıntılı kişiliklere dönüştürülür.

Bu, yeme alışkanlıklarında, hareket temponda falan sorun yok; zayıflama hapı yut ve zayıfla demek gibi bir şeydir...

SADECE BU KADAR MI

NLP, yaşam koçluğu vs. verdikleri kulaktan dolma ve doğaya ters mesajlarla psikiyatri - psikoloji değirmenine hasta suyu taşıyan sakilik işi işlevi görür. Bir kısmı taşır bir kısmı da öğütür!

Sağlığımızı ve psikolojimizi. Haliyle her şeyimizi...

"İste ve başar" der örneğin. Bir taşla iki kuş vurur böylece. Hem kadere imanı zedeler hem de hayal kırıklıklarının tohumunu eker yüreklere...

Onun için hiç kimse NLP ve Kişisel Gelişimci gibi mesleklere yeterince karşı çıkmaz. Sadece bu gerçekleri iyi bilenlere karşı çıkılır...

Bu sakiler, "Öz güveni yükselt ki başarasın" der mesela... Oysa öz güven bir duygudur; başarı ize zihinsel bir aktivitedir. Arada hiç bir ilişki yoktur.

Böylece beyinlerde olmayan bir bağı kurarak başarıya da engel olurlar. Ayrıca bir de üstüne -daha fazla öz güven diye diye- serseri ve ukala bir gençlik inşa ederler.

DİKKAT

Çocuklarımızın YAŞAM KOÇ'larına değil; ebeven olma görevini iş ve ticari yaşamlarından, kendi kariyerlerinden daha öncelikli ve değerli tutacak KOÇ GİBİ ANA - BABALARA ihtiyacı var.

GÖRELİM

Ben senden zekiyim, ben senden daha donanımlıyım, üstelik BEN senin sana özgü yaşamını bile senden iyi bilirim deme egosu: YAŞAM KOÇLUĞU...

Post modern şeyhlik modeli: Yaşam koçluğu...

Dine antipati duyan yahut şeyh olamayacağını bilen ama bu işi de sevenlerin kurnaz manevrası...

Benim yaşamıma KOÇ olacak adam daha anasının karnından doğmadı. Acıyı tasayı ben yaşayacağım, başkası gelecek KOÇU olacak. Ne güzel!

SEKTÖR Bir yandan ÖZ GÜVEN - ÖZ GÜVEN diyor. Diğer yandan sen anlamazsın, kuzusun, sana bir KOÇ lazım diyor.

İşine nasıl geliyorsa öyle!

Kendi yaşamında paranın, duygusunun, hatta ilkel nefsinin KUZUSU olan nice kişinin bizim yaşamımıza yaşam KOÇU olmaya çalışması ne tuhaf. Bırakın da herkes kendi yaşamının KOÇU olsun.

NLP - Kişisel Gelişim: Pozitif olacaksın. Bu şık telkinin sonucu: Sürdürülebilirliği zor ve zahmetli olan bu süreç nedeniyle ruhların yorulması ve kısa sürede tükenmek!

Not: Yorulan ruh tüm sorunların en elverişli tarlasıdır!

Değirmencibaşı: Psikiyatri...

Yaveri: Psikoloji...

Oraya un taşıyan, su getiren sakiler ise Nlp ve diğerleri...

Unvanlı psikolog der ki: "Her şeyi konuşarak halledin hanımefendi..".

İnsanlığın ortak birikimi de der ki: "Lafla peynir gemisi yürümez".

Buyurun işte!

Amaç umacılık, ürkütüp tuzağa düşürmek!

Psikiyatri: Tedavi almazsa intihar riski var... Mesaj şu: Korkun ve bize gelin.

İstatistik: Bir depresyonluya karşılık beş sağlam insan intihar ediyor...

Tekrar buyurun!

Sonuç

NLP, yaşam koçluğu, hipnoz akımları, psikoloji, psikiyatri...

Aslında hepsi birer felsefedir, ideolojidir. Farklı yolları kullanırlar lakin aynı değirmene taşırlar.

Hepsi de bozuk bir felsefe üzerinde hareket ederler.

İspatı mı?

O yüzden uzman sayısı ile sorunlar paralel artar. Oysa böyle mi olmalıdır?

Hepsi de özünde "sen zayıfsın, yardıma ihtiyacın var, sana bizden başka şeyden destek yok. Eee onun da tabi bir maliyeti var" mesajı verirler.

Velhasıl Hipnoz, Nlp, Kişisel gelişim vs.

Hepimizin ruh tarlasına tohum eker; psikiyatristler, psikologlar ve tohumcular (Nlp vs) ortaklaşa hasat ederler.

Sonuç: Tarla bizim, tüm ürün onların...

Geçmiş olsun...