ERGENEKONDAN GİRDİLER

Site Bilgi Panosu

“Eğer bir şey öğrenebileceksem en kötü düşmanımı dinlemek için yirmi mil yürürüm.” Gottfried Leibniz

Önerilen Linkler

Algı Tamircisi
www.izzetgullu.net

ERGENEKONDAN GİRDİLER

06/08/2013

BU SEFER ERGENOKONDAN GİRDİLER

Eskiden (Ortaasyada) Ergenekon'dan çıkarlardı; şimdilerde ise Ergenekon'dan giriyorlar!

Ergenekon davası sonuçlandı. Birçok kişiye ağır cezalar verildi.

Dışarıdan bakarak bu ceza çoktu yahut haksızdı vs. demek yanlış.

Çünkü bizler mahkeme değiliz ve elimizde mahkemeye sunulan belge ve delillerin hiç birisi yok!

Belli bir siyasi görüşteki kişilerin neredeyse tamamının bu davayı külliyen haksız bulması, yine başka bir siyasi görüştekilerin istisnasız tamamının bu davayı adalet teşekkül etti şeklinde yorumlaması olaya ne derece duygusal ve taraflı baktığımızı göstermeye yetiyor aslında.

Dolayısı ile olaya bizim gibi taraflı bakması beklenemeyecek olan, tek bir kişinin değil birçok üyenin yer aldığı bir mahkeme kararına itibar etmek gerekiyor.

Evet...

Teknik ve gizli yürütülen hukuki bir konuda dışarıdan yapılan her yorum sağlıksız olmaya mahkumdur. Çünkü olayları olduğu gibi değil, olduğumuz gibi görürüz genellikle!

Adil düşünebilmek, hele hele adil davranabilmek her babayiğidin harcı değildir! O yüzden mahkemeler vardır, o yüzden bu işlere bazı kişiler özel olarak yetkilendirilmiştir zaten!

Yoksa sorun arzeden her hukuki meseleye belli merciler değil, kişiler kendisi bakardı!

Bunlar değil, burada asıl önemli olan nokta şurası gibime geliyor:

Öyle yahut böyle, zamanında kendileri bir yığın kaba ve haksız, hatta zalimce davranışlar sergileyenlerin sıra kendilerine gelince adalet, hak, hukuk demelerindeki samimiyetsizliktir.

Yaşlı bir teyzeyi stattan başı örtülü diye kolundan çıkaranların ve buna o dönemde suskun kalanların, hatta alkışla destek verenlerin şimdi sıra kendilerine gelince bir anda adaletten vs. dem vurmaları samimi değil.

İşin asıl önemli yönü burası! Yoksa ceza azdır, çoktur; bu mahkemenin meselesi.

O dönemlerde sergilenen bu ve benzeri bir yığın çirkinliği, onur kırıcı, rencide edici, dahası ahlaksızca ve zalimce hareketleri savunanlar -hatta alkışlayanlar- yine belli bir kesimdi; karşı çıkanlar yahut karşı çıkmak isteyip de o dönem için çıkamayanlar ise ayrı kesim...

O gün bu çirkinlikleri - hukuk tanımazlıkları savunanların argümanı, "Yeri geldiğinde bireysel haklar çok da önemli değildir; esas olan devletin ve rejimin bekasıdır" mantığıydı.

Açıkça diyemeseler de onlara göre söz konusu rejim vs. olunca bireysel haklar pekala çiğnenebilirdi. Mantıkları hak - hukuk - demokrasi mantığı değildi yani. Şimdiki mantıkları bu! Yani sıra kendilerine gelince ki!

Bu kesimin dedikleri gibi oldu hakikaten: Malum, "Susma sustukça sıra sana gelecek" derlerdi hep.

Ne garip...

Bu sefer susanlara değil; susmayanlara, yani zamanında pervasızca bir çığlıkla her yeri, mesela okuldan atılan gencecik kızların gözyaşlarını, anaların acıklı feryatlarını, ezilen onurları, çaresizce kıvranan vicdanları bastıranlara geldi sıra!

Demek ki sıra sadece susanlara değil; uğultulu sesleriyle hukuku ve adaleti bastıranlara da geliyormuş!

O yüzden diyorum ya hep; ilkesel değiliz. Hepimiz kendimize demokratız, hepimiz kendimize Müslüman!

Hak - hukuk olguları ise mağduriyet sırası kendilerine gelenlerin kullandığı meşrutiyet argümanları sadece.

Asıl sorunumuz bu!

O yüzden hiç birimizin adalet yanlısı falan olduğuna, bizi ilgilendiren şeylerin hak - hukuk meselesi olduğuna ben hiç bir zaman inanmadım, hala da inanıyor değilim.

Şayet inanan varsa ona selametler diliyorum!

"Bir topluluğa olan kininiz sizi adaletli davranmaktan alıkoymasın" (Kur'an-ı Kerim)

Yorum Yaz

3045 kez okundu. Yazarlar