Yiyebilen var, yiyemeyen var. Alabilen var, alamayan var! Bu ne tuzu kuru bir hal böyle! Komşuda halk kedi eti yiyor. İnsanda biraz sıkılma duygusu, mahcubiyet hissi olur! Hadi fakire fukaraya saygınız yok, bari ramazan ayında oruç tutanlara hürmetiniz olsun! Bir de sağda solda oruca saygı kalmamış, herkes açıktan yemek yiyor der bunlar... Sen bu mütedeyyin halinle böyleysen, en başta sen dine, ramazana, fakire fukaraya saygı duymazken başkasına diyecek sözün olabilir mi! "Kendiniz için istediğinizi başkası için de istemedikçe kamil manada iman etmiş olmazsınız" demiyor mu dinimiz!

Yeme işi bir alışkanlıktır. Bünye zaman içinde bu alışkanlığa uyum sağlamış, ona göre bir iç denge kurmuştur. Bu tür yemek programlarıyla, sırf reaiting uğruna her gün yeni yeni uyduruk yemek türleri icat ede ede toplumun yüzlerce yılda oluşmuş yeme kültürü de dinamitleniyor. Bünye alışık olmadığı bu yeni yemek çeşitleriyle sahip olduğu iç dengesini korumakta zorluk çekiyor. Bu ayrıca toplum sağlığı için de ciddi bir risk oluşturuyor.

O yüzden önce insan, sonra dindar olunmalı diyorum hep! Mesela peygamberimiz önce insandı, sonra dindar oldu. Çünkü o peygamber değilken bile "Muhammed-ül Emin" di, yani emin sıfatı olan güvenilir ve ahlaklı, erdemli birisiydi. Önce insan olunmadan dindar olunduğunda böyle garip dindarlıklar türüyor. Sonra da ya bu tür dindarlıktaki aleni çelişkiler farkedilemiyor ya da farkedilse bile bunun değişim açısından fazlaca bir ehemmiyeti bulunmuyor!

Hatalı bir din algısı sonucu dini büyük ölçüde ibadete indirgediğinizde, ibadete aşırı bir önem ve anlam yüklediğinizde, dinin esasında ahlak olduğunu unuttuğunuzda yahut bu yönünü fazlaca öne çıkarmadığınızda (Hadis: İslam güzel ahlaktır... Peygamberimiz: Ben güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim), velhasıl böyle bir algı oluşturduğunuzda insani kusurlar, zaaflar, kabahatler, eksiklikler ve çelişkiler fazla bir rahatsızlık oluşturmuyor bünyede!

Bu ise bu tür insani arazların gönül rahatlığıyla sürüp gitmesine neden oluyor. Bir de hacca vs. aşırı bir mana yüklediğinizde, mesela, "Hacdan dönen sıfırlanmış oluyor" falan dediğinizde gerektiği ölçüde insan olmanıza, bu işin bin bir türlü zorluk ve zahmetine katlanmanıza fazla gerek de motivasyon da kalmıyor. Sonuçta ortaya vakit namazının sünnetini kaçırmamak için deliye dönen lakin komşusu açken rahatlıkla tok uyuyabilen garip bir dindarlık telakkisi çıkıyor.

Hep söylüyorum:

Sorun dinde değil; sorun din algımızda! Sorun birilerinin dinden anladıklarının bizim dinimiz haline gelmesinde! Sorun saf ve duru olan ilahi kaynağı değil de ara yol ve yaklaşımları baz almamızda, rivayet, yorum ve zan eksenli geleneksel dindarlık algısında ve pratiğinde!

Sınırımızda koyun keser gibi insan kellesi kesilirken, komşumuzda açlıktan kedi eti yenilirken burada sünnete uysun diye hurma ile oruç açmamız yahut sahura kalkmamız gerçeği değiştirir mi ya da, "Zulme rıza zulümdür" diyen ve, "Haksızlık karşısında susana dilsiz şeytandır" diyen yüce mevla bunları kabul eder mi; tam olarak emin değilim lakin yine de hepimizin mübarek ramazan ayı kutlu olsun!