KARŞI ÇIKANLAR SORUNLARI ERTELEMEKTEN BAŞKA BİR İŞE YARAMIYOR

37 yaşındayım. 31 yaşında evlendim, 33 yaşında da bebeğim oldu. Ne olduysa bundan sonra oldu. Doğum sonrası depresyonu mu dersiniz, sorumlulukların ağır gelmesi mi bilemiyorum artık ama anormal bir agresiflik. Her şeye, herkese, özellikle de kocama karşı müthiş bir sinirli olma hali. Buna o zamanlar minicik olan bebeğim de dahil. Kızım, iki yaşına geldiğinde ne oldu dersiniz? Yeniden hamile kaldığımı öğrendim. Hayatım iyice kaydı. Bebeği aldırdım. Her şeyin üstüne bir de suçluluk duygusu eklendi. Sonuç olarak, bir psikiyatra gitmeye karar verdim. Beni 15 dakika kadar dinledi. O 15 dakika boyunca da sürekli ağladım zaten. Hemen bir antidepresan yazdı. "En az 6 ay kullanacaksınız!" dedi. İlacı kullanmaya başlar başlamaz, içi tamamen boşalmış bir çuval gibi oldum. Hiçbir şeye sinirlenmiyor, hiçbir şeyden zevk almıyordum. Dünya bile umurumda değildi. Ağlamalarım kesilmişti. Bir robot gibi, yapmam gereken şeyleri yapıyor ve hiçbir şeye tepki vermiyordum. Hiçbir zaman zayıf değildim, ancak antidepresanla beraber 9 kilo daha eklendi. 5 ayın sonunda "Yeter!" dedim, bıraktım. Çünkü şunun farkına vardım: İlaç, sorunları ertelemekten başka bir şeye yaramıyor. Şimdi mi? Hálá agresifim, gerginim, bir sürü sorunum var ama bunu kabullendim, bunun adının "büyümek" olduğunu idrak ettim. Şimdi herhangi bir ilaç almadan, sinirlerimi dengelemeyi ve kilo vermeyi öğrenmeye çalışıyorum. Bakalım. (Aylin A.)

AŞKA İHTİYACIM VAR AŞKA!

Yolda yürüyen her iki kişiden biri AKP'ye oy vermiş ya, aynı hesap, neredeyse yolda yürüyen iki kişiden biri antidepresan kullanıyor. Şeker gibi dağıtılıyor maşallah. Örneğin bana, "travma sonrası stres" teşhisi konuldu, babamı kaybettikten sonra bir türlü toparlanamadım. Önce "İnsomin" isimli hafif bir ilaçla başladım, sonra "Lustral" verdiler. Normal boy ve kiloda olmama rağmen müthiş iştahımı açtı, 2 ayda 5 kilo aldım. Yine doktora gittim, bu sefer "Prozac" verdi. Allah'tan artık hiçbirini kullanmıyorum. 30 yaşında, kentli, iyi eğitimli, sosyal ama yalnız yaşayan her genç kadın gibi, benim ilaca değil aşka ihtiyacım var. Bana en iyi gelecek ilaç bence o! (Gökçe Y.)

SORUNA NEDEN OLAN SEBEPLERİ ORTAYA ÇIKARMAK YERİNE İLAÇ YOLUNA GİTMEK NİYE

16 yaşındaki çocuğumun sorunları ve bunun sonunda oluşan bir tiki yüzünden bir sürü doktora gittik. Hem psikolog hem psikiyatrist. Bir çoğu, bu soruna neden olan sebepleri ortaya çıkarıp, çözüm yolunu hastaya buldurmaya çalışan bir yol izlemek yerine, ilacı tercih etti. Tabii ki işe yaramadı. "Lustral", "Prozac", "Anafranil" gibi ilaçlar kullandık. "Şimdiki ilaçlar harika, yan etkileri yok" deniyor. Ben bu ilaçların masum olduklarına filan inanmıyorum. Doktorlar uzun süreli kullanımda yararlarının ortaya çıkacağını, anksiyete ve kaygıya iyi geldiklerini söylüyorlar. Sonuçta yıllarca bu ilaçları kullanmaya mecbur kalıyorsunuz. Bence ilaç firmalarının doktorlarla işbirliğinden kaynaklanıyor bu kadar yaygın ilaç kullanımı. Sizi para makinesi gibi görüp, paranızı almaktan başka bir şey düşünmüyorlar. Oğlum bile "Ben bir daha doktora filan gitmem" dedi, "Bunlar bana bir şey sormuyor ki, ha bire ilaç yazıyorlar..." (Fatoş K.)

UYUŞARAK YAŞAMAK YAŞAMAK MIDIR?

Etrafım, antidepresan bağımlılarıyla dolu. Uzun zaman kullanmış biri olarak, bağırarak, haykırarak antidepresanlara karşı olduğumu söylemek istiyorum. Birkaç gün içmeyi unutunca, fiziksel bir değişim yaşamaya başlıyorsun. Olumsuz etkileri, olumlu etkilerinden fazla. Doktorumun "Asla bırakma!" diyeceğini bildiğim için, ona sormadan, yavaş yavaş azaltarak, bıraktım. Hayatımdaki en büyük başarılarımdan biridir. Yaklaşık 3 sene oldu ve her geçen yıl, duygularımla yüzleşebilmenin mutluluğunu yaşıyorum. Antidepresanlarda 2 durum var: Ya ani psikolojik bir etki yaratıyor ya da yüksek dozlu bir uyuşturucu. Uyuşarak, duygularından ayrılarak yaşamak, yaşamak mıdır? Ben önlerine gelen herkese antidepresan öneren doktorların da hatalı olduğunu düşünüyorum. İlaç endüstrisine hizmetten başka bir şey değil. (Sezin K.)

AŞK ACISINA LUSTRAL

Lustral'ı ben de kullandım. Ağır bir aşk acısı yaşıyordum, doktorum verdi. Ancak devam etmedim çünkü aptallaştım, ben ben olmaktan çıktım. O arada şunu öğrendim: "Lustral", her yaştan erkek tarafından cinsel ilişkide, geç boşalmayı sağlamak için kullanılıyor, hatta tıpçılar yakın arkadaşlarına tavsiye ediyor. Lustral-Viagra karışımı da mevcut. Belki biliyorsunuzdur ben yine de yazmak istedim. (Erdem N.)

DESTEKLEYENLER HEM ANNE, HEM İŞKADINI HEM EŞ, HEM HİZMETÇİ

Sadece İstanbul'da değil, Türkiye'deki kadınların büyük çoğunluğu da antidepresan kullanıyor. Ben de 3-4 yıldır "Cipram" kullanıyorum mesela. Çünkü evliliğin, 2 çocuğun ve iş hayatının yükünü tek başıma taşıyamadım. Kısacası hem anne, hem iş kadını, hem eş, hem hizmetçi, hem kocayı mutlu etmek, bu arada kendimi unutmak bana çok ağır geldi. 39 yaşındayım, yıllardır psikiyatriste gidiyorum (ben kendim de psikoloji mezunuyum) ama sonuçta değişen çok bir şey yok: Ancak ilaç sayesinde, çocuklarıma bağırıp çağırmıyorum! Şu hayatta kendim için hiçbir şey yapamıyorum, sebebi ya zamansızlık ya parasızlık. Antidepresan, tüm bu olumsuzluklara katlanmamı kolaylaştırıyor. (Yeşim.)

ANTİDEPRESANIMI SEVİYORUM

Ekimde 35 yaşıma gireceğim. İyi bir eğitimim, işim ve keyifli bir hayatım var. Motorsikletle işe gider, gelirim. Matrak bir kadınım. Kendime iyi bakarım, gezmeyi, tozmayı severim. Çok da çekici bir sevgilim var. Ama son zamanlarda agresif olmaya başladım, sevgilimi de serseme çevirmeye. Bir de temizlik manyağı oldum çıktım. Tuhaf takıntılar baş gösterdi. Annem doktor, onun tavsiyesiyle, "Cipralex"le tanıştım. Ciddi anlamda pozitif bir değişim yaşıyorum. Acayip yapıcı, anlayışlı, sakin bir kadın olup çıktım. Artık hiçbir şeyi kafayı takmıyorum, taksicilere sinirlenmiyorum, gürültü yapan komşuya gıcık olmuyorum. Sevgilim, bu halimi, akıl sağlığım açısından çok olumlu bir yönde değişim olarak algılıyor. Ne diyeyim? Ben antidepresanımı seviyorum. (Meriç.)

ÇOCUKLUKTAN VE GENÇLİKTEN KALAN OLUMSUZ İZLER

Altı aydır "Lustral" kullanıyorum ve terapiye gidiyorum. 50 yaşındayım ve yıllardır yaşadığım panik ataktan kurtulmak için ancak vakit ve nakit bulabildim. Zamanla içimdeki gerçek bene ulaşmakta olduğumu fark ediyorum. Bunda ilacın ve doktorumun yardımı çok büyük. Bu meselede önemli olan, ilaç kullanımını gerektirecek nedenlerin hiç oluşmamasını sağlamak. Yani çocukluktan ve ergenlikten olumsuz izler kalmaması için uğraşmak. Bir insanın büyürken bünyesine katılan olumsuzlukların ileride mutlaka sorunlara yol açacağını bilmeliyiz. Bence asıl bu konu üzerine bir tartışma açın; bakın insanlar neler anlatacak. (Sezer R.)

TAHAMMÜL HAPI

60 yaşındayım ve hálá çalışıyorum. Hayatımda bu yaşıma kadar çok badire atlattım ama hiç depresyona girmedim. Ancak; üç sene evvel, çevremde olanlardan mı, memleketin halinden mi yoksa yaşımdan mı bilinmez, tahammülümün kalmadığını anladım. Bir psikiyatra gittim, durumu anlattım. Espri olsun diye 'tahammül hapı" istediğimi söyledim. Doktor hiç duraksamadan "Derhal" diyerek "Lustral" verdi. O gündür bugündür kullanıyorum. Çok memnumum. (Leyla T.)

LUSTRAL'Lİ LUCY

Enerjik, neşeli ve yaşından (45) çok daha genç gösteren bir kadınım. 26 ve 11 yaşında iki kızım var. Üniversite 2'de anne oldum. Evde kopan kıyametlere aldırmadım, evlendim. Deli gibi aşıktık. Sonra ayrı yönlere yürüdük, ikimiz de o yollarda başka harika insanlarla karşılaştık, tekrar aşık olduk. Tek çocuk olarak anne/baba hastalıkları, babanın kaybı, babanın uzun süren rahatsızlığının anne üzerindeki psikolojik çöküntüsü, ikinci eşin dünya tatlısı çocuklarının kendi kızımla uyumunu sağlama yılları, hepsini yeni doğacak kardeşe hazırlama günleri, doktor olan kocanın deli gibi çalışma temposu, yatırımları, ülkenin çalkantılarında bu yatırımlardan çektikleri, Anneler Günleri'nde anneme, eski kayınvalideme, şimdiki kocamın annesine, yani yeni kayinvalideme, eski eşimin yeni eşi için kızımın alacağı hediyeye, şimdiki eşimin eski eşine onun kızının alacağı hediyeyi planlama gayretleri, aralar verilerek yerler değişerek yirmi yıllık çalışma hayatı... Yeter mi? Etrafımda herkes bir şeyler yutuyordu. "Lustral"ler, "Prozac"lar, "Cipram"lar.. Çocuklara da bunların şurupları. "Doktora sormadan asla!" dedim. Hacettepeli harika bir doktorun karşısına oturup "Mutsuz değilim, ama moral vermem gereken insan sayısı çok fazla ve pilim bitiyor, Allah'tan bunun farkındayım. Bu yorgunluklar yüzünden beynim seratonin üretemiyor, bir takviye n'olur" dedim. Bir sürü soru sordu ve sonuçta "Lustral'li Lucy" oldum. Kocam öyle diyor yani! Artık sabahları daha iyi uyanıyorum. "Amaan sen de!" diyebiliyorum. Daha zor sinirleniyorum mesela. Kızlarım. "Poğaça gibi yumuşacık anne" diyorlar. Niye daha kötü ve daha yorgun olmayı bekleyecektim ki. Beni olumlu görüş tarafına al lütfen. (Aslı.)

NEDEN LUSTRAL KULLANIYORUM

15 yaşındaki kızımla iyi geçinebilmek için, hasta babama daha sakin bakabilmek ve hastane ortamında daha sabırlı olabilmek için, kredi kartı borcumu ödeyememiş olmanın ve her gün faizinin arttığını bilmenin sıkıntısını bir an olsun unutabilmek için, çalıştığım iş yerinde sürekli yaşadığım "Bugün ne olacak?" korkusunu gizleyebilmek için "Lustral" kullanıyorum. Kullanmamak için direndim ama kötü anne, kötü evlat, agresif sekreter ve çaresiz hasta yakını olmaktan daha kötü olamaz herhalde diye başladım. İyi gidiyor. (A. Ceyhan)

PROZAC'A TEŞEKKÜRLER

Yıllar önce eşimden ayrılırken yaşadığım sancılı dönemi rahat atlatmamı sağlayan, beynimde gerçekten mutluluk hormonu salgılayan, ayrıca iştahımı kesip bana kilo verdirip fit bir vücuda sahip olmamı sağlayan, o dönemlerde cinsel duygularımı biraz köreltip bana ekstra bir gerilim yükü taşıtmayan Prozac'a sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum. Sürekli olarak 1 yıl kullandım. Benim için tek olumsuz yanı, ağlamayı engellemesiydi. Ama tabii ki sadece gerçek bir bunalım yaşandığı zaman kullanılmalı. (Şenay.)

CANIM SIKILIYOR

"Canım sıkılıyor", "Çok stresliyim" diye arkadaş önerisiyle antidepresana başlayanlar var. Antidepresan tüm sıkıntıları çözer mi? İnsanlar kolay yoldan sıkıntılardan kurtulmak için antidepresana sığınıyor. Çevresinde ihtiyacı olup da antideprasan kullanıp rahatlayanları gördükçe buna eğilim arttı. Oysa antidepresan can sıkıntısını gidermez. Çünkü antidepresan depresyon ilacıdır. Sadece sorunlara karşı tahammül gücünü depresyonlu hastada artırabilir. Ancak normal durumlarda plasebo'dan yani şekerden farkı yoktur. Millet olarak başkasının önerdiği ilaçları kullanmayı seviyoruz; bu durum son zamanlarda antidepresan kullanımında çok yaygın... Antidepresanlar sonuçta bir ilaç. İlaç kullanmak için de bir hastalığın olması lazım. Bir hastalık yoksa ilacı almak doğru değil. Bir sorun yokken ilaca başlamak bir sonuç aldırmaz. Onun yerine bonibon ya da draje çikolata öneririm. Daha iyi gelebilir insanlara. Çünkü bu ilaçların özelliği, eğer bir bozukluk yoksa insanı daha mutlu kılmıyor. Çok sosyetik ya da üst düzey insanlar geliyor; "Çok ayıp ama arkadaşım kullanıyordu ben de kullandım" diyor. Genelde hiçbiri iyi bir sonuç görmemiş oluyor. Yanlış kullanıldığı için antidepresana da yazık oluyor, o kişiye de!

Ablam 62 yaşında şu ilaç bu ilaçkadını mahvettiler

üstelik istanbul da

bu ilaçlar zehir zehir.

(Selal C.) 

Not: Bazı uzmanların ilacın düşen prestijini korumak ve tedavi etmiyor algısını yıkmak için hasta kimliğiyle sosyal paylaşım sitelerinde yorumlar yaptığını duymuştum, bunu da buradan paylaşmış olayım. Hatta bir kere buna bizzat kendim şahit olmuştum.