ÖYKÜ: CENAZE 

YAZAR: Nihat GENÇ

Acil servis göz kliniğinin gece nöbetinde gideni geleni azdır. Demir tornada çalışan genç bir işçi çocuk gözüne batan demir kıy­mık için geldi. Göze saplanmış demir kıymığı görünce bir tuhaf oldum. Çocuk, “ağbi o kadar korkma, ben her hafta gelirim, büyük kıymıkları elimle, veya cımbızla kendim çıkartırım, kıymık çok küçük olursa o zaman gelirim.” İskitler Sanayii’nde çalışan basit bir işçi çocuk: Metin. Biri askerde, ikisi ilkokulda küçük kardeş­leri var. Hastanenin çöpe attığı pis yatakların, kirli çamaşırların yanı başında ayaküstü konuşuyoruz. Gide gele arkadaş olduk, ak­şamları iş dönüşü kıymık varsa önce kliniğe sonra bana çay içmeye uğruyor. Yapamayacağım işleri yapanları büyülenmiş gibi din­lerim. Bu soğukta, kapısız bacasız demir atölyesinde sabahın ye­disinde işbaşı yapmak... İnsanlara iyi davrandığım için beni ara­yıp sormazlar! Devamı için...  
http://www.insanbu.com/a_oyku.php?nosu=147

RÖPORTAJ

İlknur ASLANOĞLU